Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister! Ani słowa w tym sprawozdaniu nie poświęcacie państwo mieszkaniom dla ofiar przemocy. To kobiety z dziećmi uciekają z domów i mają szczęście, jeśli trafiają do domów samotnej matki, które powinny być w Polsce tymczasowym rozwiązaniem, a są miejscami pobytu na lata.
Prawo do mieszkania to prawo konstytucyjne. Zapewnienie bezpieczeństwa ofiarom przemocy w rodzinie to obowiązek państwa. A państwo nawet nie umie się przyznać, że nie obchodzi go to, gdzie matka z kilkorgiem dzieci będzie spać i mieszkać. Powiecie państwo: gminy mogą zapewnić mieszkania ofiarom przemocy. I to jest przykład spychania obowiązków. A kobiety doświadczające przemocy latami czekają na własny dach nad głową.
Fundacje, stowarzyszenia starają się zapełnić ten brak, ale to wasza odpowiedzialność, wasze zadanie. To wy macie środki, narzędzia, by pomóc ofiarom przemocy. Czemu nie chcecie z nich korzystać? Czemu zależy wam na tym, by kobiety i dzieci mieszkały ze swoimi oprawcami? Dziękuję. (Oklaski)
Posiedzenie nr 4 w dniu 23-01-2020 (2. dzień obrad),13. punkt porządku dziennego: Przedstawione przez Radę Ministrów sprawozdanie z realizacji ˝Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie˝ na lata 2014-2020 za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2018 r. wraz ze stanowiskiem Komisji (druki nr 81 i 123).